De term visitatie is in mijn ogen een opzettelijk bedachte veel te vriendelijke term. Het suggereert namelijk de gastvrijheid van de gevisiteerde. Sterker nog : Het wekt de gastvrijheid misschien zelfs wel op bij de minder nadenkenden onder ons.

Dit handige trucje past mooi in het rijtje van de achterstandswijken, die men ineens prachtwijken, of zelfs krachtwijken ging noemen. Het hele probleem lijkt als sneeuw voor de zon verdwenen, totdat de visite ineens haar ware gezicht laat zien en je de latex handschoen van de sterke arm der wet je anus in voelt glijden.

Terwijl je nog de drankjes voor ze aan het inschenken bent besef je ineens dat ze alleen maar langs komen om je drugs uit je reet te trekken. Spartelend laat je het glas vallen, maar je kan al geen kant meer op. De wijk is veranderd in een aardappelen met jus buurt, en de minister staat op de stoep in de camera te vertellen dat het er zo fijn wonen is.

Nee, laten we het feestje nou maar gewoon bij het juiste naampje noemen. Een achterstandswijk is een vrije zone, een aardappelen met jus buurt een verkrachtwijk en een visitatie noemen we voortaan gewoon een drugsverkrachting. Die overigens het bedenkelijke doel heeft om je levensgevaarlijke drugs in beslag te nemen, zodat je jezelf niks verschrikkelijks aan kan doen. Je gaat je afvragen wat er erger is, de rapedrugs of de drugsrape.